Άρειοι Πάνθηρες – Black Gestapo

Επιδόρπιο στο μίνι nazisploitation γεύμα μας, το οποίο μπορεί να έκατσε κάπως άβολα βαρύ, αλλά διάολε το Film Pit θα ήμασταν αν δεν κάναμε και μια εκδρομή προς τα εκεί;

Σε κάθε περίφτωση, ολοκληρώνομε την φασούλα με το Πλακ Κεστάπο, ένα φανκάτο πάντρεμα nazisploitation και blaxpoloitation και σίγουρα ένα απο τα πλέον περίεργα προιόντα (ως συνδυασμός πάντα) που μας έδωσε το exploitation είδος γενικότερα.

Τι συβαίνει; Ευκολάκι. Τοπικό μιλίσια τρώει μάπα-τάπα απο την μαφία και αποφασίζει να πατήσει γκάζι δυναμισμού, μήπως και αλλάξει η παρτίδα. Η παρτίδα αλλάζει ασφαλώς, αλλά όχι χωρίς την μετάλλαξη του μιλίσια σε φουλ-ον φασιστογκρούπιον, complete with all sorts of nazi merch.

Ξύλο που θυμίζει συγκρούσεις Σουγκλάκου-Πεφάνη, λευκοί μαφιόζοι που δεν πείθουν ούτε εγκεφαλικά νεκρό και μια ακόμα χασαπιά τσούνας σε ένα τρομακτικά στενόκωλο μπάνιο, συνθέτουν μια εξαιρετική συλλογή στοιχείων, που με την εμμονή του σκηνοθέτη Lee Frost στο γυμνό καταλήγουν σε μια ταινία που ό,τι της λείπει σε τεχνική το συμπληρώνει σε μια γενική αίσθηση όχι-εντάξει-καλό-είναι-αλήθεια.