31/03/2021
Το να ξεχωρίζεις σε ένα είδος εκ της συμβάσεως αλαφρώς προβληματικό είναι ένα παράσημο. Πόσο μάλλον όταν ξεχωρίζεις για όλους τους λάθο λόγοι. ΤΟΥΣ ΛΑΘΟ ΛΟΓΟΙ ΝΑΙ.
Σενάριο έχουμε; Νταξ, περίπου.
Ερμηνείες έχουμε; Νταξ, περίπου.
Γερμανοί έχουμε; Νταξ, περίπου.
Μπουρδελώνα έχουμε; Νταξ, περίπου.
Βασανιστήρια έχουμε; Νταξ, περίπου.
Ουσία έχουμε; Νταξ, περίπου.
Για να μην χάνουμε την ουσία, στην καρδιά της εν λόγω ταινίας του 95χρονου σήμερις Σέρτζιο Γκαρόνε, είναι οι παθιασμένες προσπάθειες ενός Ναζισκανού αξιωματικού και γενικού διατάζω-και-σας-λέγω του στρατοπέδου να ξαναβρεί τα μπαλάκια του. Αφού όμως δεν τα βρίσκει γιατί του τα έχει φάει ο πόλεμος (πιο κυριολεκτικά απο όσο φανδάζεστε), ψάχνει κανένα άλλο Γερμανοφάνταρο ο οποίος να θέλει να δώκει τα μπαλάκια του. Ακόμα και να μην θέλει δηλαδή, ο Ναζισκανός είναι οκ, ξέρει έναν Εβραίο γιατρό.